“Ik definieer verantwoordelijkheid (ver-antwoord-elijkheid) als het vermogen om zelf te bepalen hoe we antwoorden op prikkels die ons op elk moment via de zintuigen bereiken. Hoewel ons limbisch systeem bepaalde (emotionele) programma’s bevat die automatisch worden opgeroepen, duurt het minder dan negentig seconden dat zo’n programma start, door ons lichaam giert en vervolgens volledig uit onze bloedsomloop wordt weggespoeld. Mijn reactie van woede bijvoorbeeld is zo’n geprogrammeerd antwoord dat automatisch kan worden opgeroepen. Als dat eenmaal is gebeurd, dan giert de chemische stof die mijn brein heeft afgescheiden door mijn lichaam, wat ik fysiologisch ervaar. Binnen negentig seconden na de oorspronkelijke prikkel is de chemische component van mijn woede volledig uit mijn bloed verdwenen en is mijn automatische antwoord gegeven. Maar als ik ook na die negentig seconden boos blijf, dan is dat omdat ik ervoor gekózen heb om dat programma te laten lopen. Elk ogenblik maak ik de keuze om me vast te blijven klampen aan mijn neuronennetwerk of om weer terug te gaan naar het moment van nu en de reactie weg te laten ebben als een voorbijgaand fysiologisch verschijnsel.
Het echt goede nieuws van de erkenning van mijn linker- en rechterhelftkarakter is dat ik altijd een alternatieve manier heb om mijn toestand onder ogen te zien: is mijn glas halfvol of halfleeg? Als u me tegemoet treedt met woede en frustratie, is aan mij de keuze om op uw woede in te gaan en in een ruzie te verzeilen (linkerhelft), of om u met empathie en een hart vol medeleven te benaderen (rechterhelft). De meeste mensen realiseren zich helemaal niet dat ze onbewust voortdurend keuzes maken over hoe ze zullen reageren.
Het is zo makkelijk om verstrikt te raken in de bedrading van onze voorgeprogrammeerde reacties (het limbisch systeem), dat we ons hele leven op de automatische piloot kunnen varen. Ik heb geleerd dat ik meer te zeggen heb over wat ik denk en voel naarmate mijn hogere cellen in de hersenschors meer aandacht schenken aan wat er gaande is in mijn lymbisch systeem. Door daar beter op te letten leer ik mijn macht kennen en kan ik bewust kiezen. Uiteindelijk neem ik verantwoordelijkheid voor wat ik mijn leven binnenhaal.” (1)
Hoe is dat voor jou? Ik ben benieuwd naar je reactie.
Wil je keuzes maken die bij je passen? Ik vertel je graag hoe ik je daarbij kan helpen: info@luckylil.nl.
(1) p.319-320 Onverwacht inzicht – Het persoonlijke verhaal van een neurologe over haar hersenbloeding Dr. Jill Bolte Taylor
